Αφιερώνεται σε έναν καλό πατριώτη, σε ένα αγαπημένο φίλο, Δημήτρη Σκλάβο.
Πηγές,
βουνά, λαγκάδια,ανθοί, ελιές, νεροφαγές
τον
ερωδιό να κλάψετε που γύριζε τα πλάγια
Με
την βραχνή του την φωνή στο ξάνοιγμα της μέρας,
ξυπνούσε
τ’ άλλα τα πουλιά να βγούνε στο κυνήγι.
Όλες
τις στράτες γνώριζε, μιλούσε με τα δένδρα,
της
κάθε γάργαρης πηγής γευόταν το φιλί της.
την ώρα που η μοίρα του την είχε ορισμένη.
στις γυμνές ψιλοκορφές, που πόνο δεν λογίζουν
Μα η ψυχή του δεν κρατά, τα
ξένα δεν τα στέργει
θα ΄ρχετε νύχτα στα κρυφά, τ’
άστρα ν’ αγναντεύει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου