ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ

ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΤΙΚΕΣ ΑΡΙΕΤΕΣ

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017

ΜΑΝΑ, ΜΗΤΕΡΑ, ΜΑΜΑ

Μαμά

Σ’ ένα δωμάτιο μικρό
κάτω απ΄τον Λυκαβηττό
μ’ εγέννησες, Μαμά
Η εκκλησιά εκεί ψηλά
σε βλόγησε κι ακόμα δυο παιδιά
εγέννησες, Μαμά
Τα πρώτα βήματα δειλά
έκανα στην γειτονιά
σε μιά μικρή αυλή, Μαμά.

Τα πρώτα γράμματα όλο χαρά
έγραψα σε τετράδια δανεικά
που μας έφερνες κάθε βραδιά
μετά από την σκληρή δουλειά,
Μαμά, αχ  Μαμά.

Όλη την μέρα μοναχοί
περιμέναμε να ρθείς
να μας φέρεις το κάθε τι
που νόμιζες πως είχαμε ανάγκη
να νοιώσουμε εμείς σαν παιδιά
την στοργική σου αγκαλία
που ξέρει μόνο η  Μαμά
Αχ Μαμά, αχ Μαμά


Φύγαμε από εκεί ένα πρωί
με δάκρυα σαν την ψιλή βροχή
αφήνωντας πίσω μόνο αναμνήσεις
άλλοτε κακές, μα τις πιό πολλές καλές
κι’ γείτονες μάς χαιρετούσαν.

Και ήρθαμε σε γειτονιά
στην καταδική μας την φωλιά
που ήτανε ταπεινή κι’ωραία.
Εσύ όμως στην σκληρή δουλειά
κι ο Μπαμπάς μας διάβαζε μέχρι αργά
περιμένωντας να μας φέρεις την ευτυχία,
παιχνίδια από άλλα παιδιά, μα και βιβλία.

Τα διάβαζα σε μιά γωνιά
και πέταγα πολύ μακριά,
ανοίγοντας τα φτερά της Φαντασίας.
Διαβάζοντας για τον Στρογγώφ,
για την ζωή των Ρωμανώφ
και την μοίρα της Οφηλίας

Περάσαν χρόνια χαρωπά
αλλά και κάποτε με συννεφιά,
εγέννησα και ‘γω παιδιά
και τἄμαθα πως η ευτυχία
κρύβεται στα ταπεινά
και δεν θέλει η ζωή μας μεγαλεία

Τώρα μονάχη σου, χωρίς τον Μπαμπά
στο κρεβάτι σκέφτεσαι τα παλιά
και κάπου κάπου τις αναμνήσεις

Αναχαράζεις την χαρούμενη ζωή
όση επέρασες γελώντας
τώρα τα μαλλιά σου στην χιονιά
τα μάτια σου σχεδόν σβηστά
και με τα πόδια σου βαριά
να μήν μπορείς να πιλαλήσεις
όπως έκανες παλιά
όταν γυρνούσες συχνά αργά
και ξεκινούσες να συγυρίσεις.
Να ‘χουνε τα ρούχα καθαρά
τ’ακριβά σου τα παιδιά
που πάντοτε τα είχες στην ψυχή
σε κάθε σκέψη σου, σε κάθε αναπνοή
αχ ρε μαμά, αχ μαμά

Οι σκέψεις μου τώρα βαριές
να σκέφτομαι πολύ συχνά
ότι κάποια μέρα, ένα πρωϊ
θ’αφήσεις τούτη την ζωή
Αχ μαμά, αχ ρε μαμά

Στον νού  μου τότε η μορφή σου,
κι οι θύμισες θα έρχονται συχνά
και θα δακρύζει η ματιά,
που δεν θα ακούω την αναπνοή σου.

Θα θυμάμαι πάλι τις στιγμές
που έρχόσουνα τα βράδυα
που έγραφα κάτι κουτσουλιές
και δεν ήταν ίσιες οι γραμμές       
και μούσκιζες τα τετράδια
 Αχ Μαμά, αχ ρε Μαμά

Προσεύχομαι τώρα μαμά
νἄχεις ανώδυνα στερνά
να φύγεις με μιά αναπνοή
για την άλλη, την αιώνια ζωή
Αχ Μαμά, αχ Μαμά
    Εφυγε μιά βραδιά 25/5/2016 στο γύρισμα της ημέρας,
    που τα αστέρια λάμπουν περισσότερο 
  και φέγγουν στους ουράνιους δρόμους
 και οδηγούν τις ψυχές

«ενθα ου πόνος, ου στεναγμός αλλά ζωή αιώνιος. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: