σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
(Μιχάλης Κατσαρός- Απόσπασμα)
Φίλοι μας,
Οι προσπάθειες για κάτι καλό και ωραίο, που μένουν μισοτελειωμένες, είναι σαν τις πληγές στο σώμα μας, που ματώνουν και δεν επουλώνονται.
Η απόφαση του Συνδέσμου μας, για αποκατάσταση της παλαιάς μας εκκλησίας κινδυνεύει να γίνει πληγή που θα μείνει ανοικτή.
Η γνώμη που εκφράζει ο Ποιητής, είναι γνώμη που βγαίνει από την πείρα της ζωής.
Αν είμαστε ικανοποιημένοι από την μισή προσπάθεια για την αναστήλωση της παλαιάς εκκλησίας, είναι σαν να αδιαφορούμε για την πρόοδο. Είναι σαν τον μαθητή που τελείωσε το Δημοτικό και ενώ έχει τις ικανότητες, από φόβο και διστακτικότητα, δεν προχωρεί παραπέρα στον δρόμο της γνώσης.
Η πίστη σε κάτι καλύτερο, είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπου.
Είναι μια ευκαιρία να αποδείξουμε και στον ίδιο μας τον εαυτό ότι είμαστε ικανοί για κάτι καλύτερο.
Πιστεύω να βρεθούν άνθρωποι με μεράκι και όρεξη να συνεχίσουμε τον ωραίο αγώνα και να δείξουμε και στους υπόλοιπους, ότι ο αγώνας για προκοπή και πρόοδο είναι μια υπόθεση, που θέλει ομαδικότητα και εργατικότητα, προσπάθεια και επιμονή, όραμα και φιλοτιμία.
Ας κλείσουμε την επικοινωνία μας αυτή με έναν ύμνο που βγαίνει από έναν άνθρωπο με αγνή διάθεση να βοηθήσει τον συνάνθρωπο και την κοινότητα μέσα στην οποία πρέπει όλοι με αυτό το πνεύμα να ζούμε.
Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργείας, φιλαρχίας και αργολογίας μη μοι δώς
Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης χάρισαί μοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου