ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ

ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΤΙΚΕΣ ΑΡΙΕΤΕΣ

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΑΣ ΠΟΘΟΣ



Γύρω η φύση έβαλε το ‘πίσημο σκουτί της
και η καρδιά μου γέμισε με θύμισες παλιές,
τότε που την πατρίδα μας επλάκωνε ο φόβος 
κι η σκλαβιά, τ’ ατσάλινο ύφαινε πλεκτό της
Λίγες υπήρχανε πηγές που οι χριστιανοί 
ξεδίψαγαν και αθάνατη τροφή λαβαίναν. 
Η πίστη τους βαθειά, η πίστη τους σαν Όρος
ούτε οι αέριδες, ούτε των φλάρων δίχτυα 
μπορούσανε να σβύσουν.
Του κόσμου η Δέσποινα, η μάνα του λαού μας 
εσφούγγισε τα δάκρυα, δεήθηκε  στον Γιό της
και κείνος με θεϊκή υπόγραψε μελάνι.
Μπαίνει ο Θόδωρος εμπρός και οι Λαβδαίοι σιμά του
"Ομπρός  Έλληνες για του Θεού  την πίστη την αγία 
και της πατρίδος την ελευθερία..."
Ἴτε παῖδες Ἑλλήνων, ἐλευθεροῦτε πατρίδα,
Θεών τε Πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων.
Στα διάσελα εβούϊξε η βροντερή  φωνή του, 
ανάκατα αχός και  μυρωδιά μπαρούτης.
Τ’ ακούν οι Τούρκοι και λιγούν, 
τ’ ακούν κι ανατριχιάζουν.
-Τον Ρωμιό αδικήσαμε  και τιμωρός μας πρέπει
-Ομπρός στο κάστρο της Καρύταινας  καταφυγή να βρούμε,
μη λάχει απ’ την οργή του κόσμου και σωθούμε!
Εκεί σιμά εκεί κοντά στον Αι Θανάση φθάνουν.
Βρίσκουν μπροστά τους άρματα, 
δικράνια και αγκλίτσες
στον Αλφειό τον γλιτωμό γυρεύουν για να βρούνε
μα κι' η φύση ενάντια στον λογισμό τους στέκει.
Ήταν βαθύς ο ποταμός, βαθύς  κι’ ανταριασμένος.
Χαθήκαν  Τούρκοι αμέτρητοι, χάθηκε και το βιός τους.
- Στην Παναγιά μπρε Έλληνες ο Θοδωράκης κράζει, 
στην εκκλησιά στου Λάβδα το χωριό, 
όλοι , μικροί μεγάλοι,
τῇ υπερμάχῳ στρατηγῷ να ψάλλουμε τα νικητήρια!
Στα χίλια οκτακόσια εικοσιτέσσερα
χρήματα  μαζέψανε για αγορά εικόνων.
Και πάλι στην ανάγκη της εκκλησιάς
στα χίλια οκτακόσια ενενήντα  τέσσερα 
εκεί πολλοί κόποι αναλωθήκαν.
Μπροστά στις εικόνες του ιερού και στων πιστών τα μάτια 
περάσαν ανθρώποι με βάσανα κι’ ανθρώποι ευτυχισμένοι.
Ήρθαν χρόνοι δίσεκτοι, μα και μακαρισμένοι.
Στα χίλια εννιακόσια εξήντα ανίκητος σεισμός,
ελύγισε τα σπίτια, μα και την θεώρατη εκκλησιά.
λαβομένη και τραυματισμένη αφήνει.
Ολιγόπιστοι και φοβισμένοι μερικοί, 
το σπίτι της καταφυγής στην εγκατάλειψη αφήκαν.
Μα ήρθε η ώρα που η δέσποινα, στο λογισμό μας βάνει
να φέρουμε ξανά στον οίκο της ζωντάνια
'Αλλος πηχάει με το μυστρί και άλλος με το φτυάρι, 
βάζει και ο πρωτομάστορας το πρώτο κεραμίδι.
Βάζουν Λαβδαίοι τα χρήματα και οι μάστοροι την τέχνη
από κοντά τα μαστορόπουλα και ο σύλλογος αγιούτο.
Κανένας δεν δειλιά, κανένας δεν κιοτέβει.
Τον πρώτο χρόνο τέλειωσαν η στέγη και οι τοίχοι
τον δεύτερο η οροφή, τον τρίτο η Άγια Τραπεζά μας
τον τέταρτο ο περίβολος, τον πέμπτο οι καμπάνες
υμνούν την Μεγαλόχαρη, την Άχραντο Παρθένο
Δώσ' μας την δύναμη, Δέσποινα, καλή μας Παναγία
να φτιάξουμε  πολυέλαιους, δάπεδα και τέμπλο, 
να λάμψει ο Παντοκράτωρας να λάμψει η Πλατυτέρα,
και να την παραδώσουμε στα εγγόνια, στα παιδιά μας
πολύτιμο πετράδι της πίστης μας στο διάβα των αιώνων,
τέλειο καταστόλισμα, σφραγίδα της ομόνοιας!!!


Δεν υπάρχουν σχόλια: